- پدر و سرپرست كودك براي بهره مند ساختن كودك از شير مادر مسئوليت دارند. هزينه زندگى مادر از نظر غذا و لباس در دوران شير دادن بر عهده پدر نوزاد است توصيف به” معروف” (به طور شايسته) نشان مى‏دهد كه پدران در مورد لباس و غذاى مادر، بايد آنچه شايسته و متعارف و مناسب حال او است را در نظر بگيرند، نه سختگيرى كنند و نه اسراف. آنها بايد نيازهاى مادر را در دورانى كه به كودك شير مى‏دهد تامين كنند . تا مادر با خاطرى آسوده بتواند فرزند را شير به جاى تعبير به” اب- والد” (پدر) قابل توجه است، گويى مى‏خواهد عواطف پدر را در راه انجام وظيفه مزبور، بسيج كند، يعنى اگر هزينه كودك و مادرش در اين موقع بر عهده‏ مرد گذارده شده به خاطر اين است كه فرزند او و ميوه دل او است، نه يك فرد بيگانه.
تغذيه فرزند بر پدر واجب است، نه بر مادر و پدر موظف است براى شير دادن فرزندش دايه‏اى بگيرد. مگر اين كه خودمادر داوطلب شير دادن فرزند او شود. بنا بر اين شير دادن بر مادر واجب نيست و نمى‏توان او را مجبور به اين عمل نمود.

حق حضانت و شير دادن و نظير آن مال همسر است، پس شوهر نمى‏تواند به زور ميان مادر و طفل جدايى بيندازد، و يا از اينكه مادر فرزند خود را ببيند، و يا مثلا ببوسد، و يا در آغوش بگيرد جلوگيرى كند، براى اينكه اين عمل مصداق روشن مضاره و حرج بر زن است، كه در آيه شريفه، از آن نهى شده است. -«وَ لا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ»: و پدر نيز بخاطر ضرر زدن بمادر كودك نبايد در زمان طلاق او را از مادرش بگيرد چه ضرر اين كار بكودك خواهد خورد.
اينكه قرآن در اينجا تنها از ناراحتيهاى مادر سخن به ميان آورده و سخنى از پدر در ميان نيست نه بخاطر عدم اهميت آن است، چرا كه پدر نيز در بسيارى از اين مشكلات شريك مادر است، ولى چون مادر سهم بيشترى دارد بيشتر روى او تكيه شده است.
در تغذيه:
اگر گوشت كم است يا غذاي بهتري كه در سفره است كم است، مرد مردانه كنار رود.
در خواب:
شير دادن نياز به خواب كافي دارد، پدران حمايت كنند.
در اخلاق:
شير دادن نياز به آرامش دارد. مرد با اخلاق خود به زن آرامش بدهد، در كار منزل كمك كند و از او تشكر كند.
در تشويق:
مرد بگويد اجر داري و در هر كار خيري كه كودك انجام دهد تو شريك هستي.
شوهر از زن بخواهد و امكانات رفاهي و غذايي در اختيار خانم قرار دهد و كار زياد به دوش زن نگذارد.