مدت لازم نيست حتما دو سال باشد:
-حَوْلَيْنِ كامِلَيْنِ لِمَنْ أَرادَ أَنْ يُتِمَّ الرَّضاعَةَ بقره/ 233
-و طبق روايات اهل بيت، مي توان مدت را تا 21 ماه كم كرد كه از آيه 15 سوره احقاف نيز مي توان استفاده كرد كه مي فرمايد:
وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراًاحقاف/ 15
-با اين كه مدت شير دادن معلوم است لكن پدر و مادر با مشورت و با توجه به صلاح جسمي مي توانند در هر فرصتي كودك را از شير باز دارند:
فَإِنْ أَرادا فِصالا عَنْ تَراضٍ مِنْهُما وَ تَشاوُرٍ فَلا جُناحَ عَلَيْهِمابقره/ 233
-هرگز مادر را از شير دادن منع نكنيد، مگر آن كه خود مادر امتناع ورزد يا مانعي پيش آيد كه درآن صورت دايه بگيريد:
لا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلادَكُمْ‏بقره/ 233
-در دستورات اسلامي به شير آغوز كه در لغت عرب به آن لباء مي گويند اهميت فوق العاده‏اي داده شده است، تا آنجا كه در كتب فقهي اسلامي مي خوانيم حيات كودك بستگي به آن دارد و به همين دليل دادن شير آغوز را به كودك از واجبات شمرده ‏اند.(شرح لمعه، كتاب نكاح احكام الاولاد و منها الرضاع‏. مجموعه فيش هاى تبليغى(4)، شير، ص: 1)
-و نيز شايد به همين جهت است كه درباره موسي (ع) در سوره قصص آيه 7 چنين مي خوانيم:
وَ أَوْحَيْنا إِلي أُمِّ مُوسي أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِ‏
-شير دادن مادر بايد بر اساس رضايت باشد:
قَالَ الصَّادِقُ (ع): لا تُجْبَرُ الْمَرْأَةُ عَلَي رَضَاعِ وَلَدِهَا(دعائم الاسلام، ج 2، ص 290 مجموعه فيش هاى تبليغى(4)، شير، ص: 2)
6 حد اقل مدت شير دادن براي كودكي كه دوران 9 ماه زندگي جنيني را به پايان برده اند 21 ماه است.
7 هنگام از شير گرفتن، مشاوره و گفتگو براي چگونگي انجام اين كار به نحوي كه زياني متوجه كودك و سلامت او نگردد ضروري است.
لذا به دنبال آن مى‏افزايد:” پايان دوران شيرخوارگى او دو سال است” (وَ فِصالُهُ فِي عامَيْنِ).البته منظور دوران كامل شيرخوارگى است هر چند ممكن است گاهى كمتر از آن انجام شود.به هر حال مادر در اين 33 ماه (دوران حمل و دوران شيرخوارگى) بزرگترين فداكارى را هم از نظر روحى و عاطفى، و هم از نظر جسمى، و هم از جهت خدمات در مورد فرزندش انجام مى‏دهد.
اگر پدر و مادر تصميم بگيرند كه طفل را از شير بازگيرند، چه پس از دو سال چه قبل از آن، در صورتى كه با رضايت و اتفاق نظر آن دو باشد، مانعى برايشان وجود ندارد،
اما مستحبّ اينست كه دو سال تمام شير داده شود و واجب آن اينست كه شير دهنده فقط مزد دو سال شير دادن را طلب دارد و اگر زيادتر شير داد اجرتى طلب كار نيست. و اختلاف شده كه آيا همه كودكان دو سال شير طلب دارند يا بعضى از آنها. ابن عباس مى‏گويد: دو سال براى فرزندانى است كه شش ماهه متولد شده‏اند و اگر هفت ماهه متولد شدند 23 ماه شير طلب دارند و اگر نه ماهه بدنيا آمدند 21 ماه شير مى‏خواهند منظور اينست كه مجموع دوران باردارى و شير دادن 30 ماه گردد. و دانشمندان ما (شيعه) نيز همين نحو مى‏گويند چه فرموده‏اند اگر از 21 ماه كمتر بكودك شير داده شود به او ستم شده است.
و ثورى و جمعى ديگر مى‏گويند اگر ميان پدر و مادر اختلافى واقع شد بايد شير كودك دو سال باشد و كم و زياد نگردد.
و نزد ما (شيعه) شير دادن زيادتر از دو سال از نظر احكام رضاع و آوردن حرمت، حكمى و اثرى ندارد.
ابن عباس و ابن مسعود نيز همين را گفته‏اند و بيشتر از دانشمندان مى‏گويند:منظور از آيه در دو سال شير دادن اينست حرمتهايى كه از نظر شير دادن پديد مى‏آيد در صورتى است كه شير خوردن كودك در دو سالگى او باشد و اگر بعد از آن باشد حرمتى نمى‏آيد.
و در جهت جدا كردن از شير نيز بهتر است كه با رعايت تمام آداب و شرائط و خصوصيّات ظاهرى و باطنى انجام بگيرد.
21 ماه يا 2 سال شير دادن به طفل به معناي انحصار تغذيه كودك با شير مادر نيست، بلكه لازم است پس از 4 تا 6 ماهگي از غذاهاي تكميلي مناسب استفاده شود تغذيه انحصاري طفل با شير مادر، نه تنها غذا، بلكه آب مورد نياز او را نيز تأمين مي كند.
شرع مقدّس شير مادر را بهترين غذا براى كودك شيرخوار فرموده است، و تا دو سال قمرى آن را براى رضيع تجويز فرموده است، و فوق آن مدّت را تحريم كه‏ الْوالِداتُ يُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كامِلَيْنِ . شير مادر پس از دو سال به مزاج طفل آسيب مى‏رساند چنانكه پيش از پايان دو سال اگر مادر باردار شده است شير  او مهلك طفل رضيع است، زيرا كه نفس مادر متوجه به پرورش فرزند در رحم مى‏شود، و شير در سینه مادر مانند مايع مانده در مشكى لجن مى‏گردد و براى مزاج طفل رضيع سخت مضرّ است بلكه مهلك اوست.
مدت شير دهي
1- شير دهي کامل کودک , دو سال تمام است .
2- در صورتي که ممکن باشد, مستحب است کودک را دو سال تمام شير دهند.
3- کودک را مي توانند بيش از دو سال شير دهند.
4- هر چند به اندازهء دو يا سه ماه کمتر از دو سال هم جايز است به کودک شير دهند ولي نسبت به او ستم کرده اند.
5- در صورتي که ممکن باشد و ضرورتي در ميان نباشد, جايز نيست کمتر از بيست و يک ماه کودک را شيردهند.