تبلیغ شیردهی
- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله وسلم): مَنْ نَشَرَ عِلْماً فَلَهُ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ‏
- و نيز نقل شده كه:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله وسلم): مَنْ رَدَّ عَنْ قَوْمٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ عَادِيَةَ مَاءٍ أَوْ نَارٍ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ
رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: هر كس تجاوز آب يا آتشى را از گروهى از مسلمين بگرداند، بهشت برايش واجب گردد.

با توجه به اين كه ترويج تغذيه كودكان با شيرمادر، ترويج آموزشی بر مبناي قرآن و سنت است و مصداق روشن دفع بلا از جامعه اسلامي مي باشد، لبيك گفتن به يك خير انديشي، خير خواهي و خدمت به امت اسلامي و حفظ جان و سلامت سربازان فرداي اسلام و در حقيت ياري دين خدا و ياوران دين او و دفاع از ارزش هاي الهي در دنياي ظلماني و پر هياهو است و در قرآن بیان شده كه اگر در امر دين از شما ياري طلبيده شود، ياري كردن بر عهده شما است:
وَ إِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ “اگر در(حفظ) دين(خود) از شما يارى طلبند، بر شماست كه آنها را يارى كنيد”
قابل توجه است که بايد گفت ترويج تغذيه كودكان با شير مادران يك مسئوليت فردي و اجتماعي براي همه كساني است كه نسبت به جامعه، كودكان و آينده كشور احساس مسئوليت مي كنند.

متاسفانه در جامعه کنونی کشوركاهش مداوم تغذيه با شير مادر به عوامل مختلفي مربوط است:
“ضعف آموزش و عدم‌ حمايت از مادران در سيستم بهداشتي- درماني از سوي گروه پزشكي و پرستاري چه در بخش دولتي و چه در بخش خصوصي مهم‌ترين عامل مشهود در مراكز درماني است.”
دكتر عليرضا مرندي، مي‌گويد: “بر اساس اصول تغذيه با شير مادر، شير دادن به نوزادان بايد حداكثر نيم ساعت پس از زايمان شروع شود، اما آمارها نشان مي‌دهد كه در كشور ما اين ميزان تا 9 ساعت پس از زايمان به تاخير مي‌افتد كه اين امر آثار نامطلوبي بر سلامت نوزادان و همچنين مسائل عاطفي آنها به‌دنبال دارد. ”
مسئله نگران‌كننده‌تر اين است كه كارخانه‌هاي توليد شير خشك نيز هر روز محصولات بيشتري را وارد بازار كرده و اعتماد به نفس مادران را براي ادامه روند شيردهي كاهش مي‌دهند.
دكتر فريور نيز با اشاره به اينكه سياست‌هاي اجباري و در اختيار قرار ندادن شير خشك به مردم كمكي به آنها نمي‌كند، خاطر‌نشان مي‌كند: “شير خشك بايد در بازار باشد، ولي با ارتقاي سطح آگاهي، مردم خودشان بايد انتخاب كنند كه محصولات مصنوعي برايشان كاربردي دارد يا نه، چون در غير اين صورت و با اجراي سياست‌هاي اجباري، مسلما مردم به سمت واردات قاچاقي اين اجناس كشيده‌ خواهند شد.”
ايران با 40 ميليون جمعيت سالي 60 ميليون قوطي و در تركيه با جمعيت 80 ميليون نفر سالي 2 ميليون قوطي شير خشك مصرف مي شود.
در اروپا تلاش براي شير مادر است، در جهان سوم تبليغ براي شير خشك تا بازار فروش كالاي غرب باشد.
صد ميليون دلار در سال پول شير خشك مي شود.
بيش از 51% از مادران بيش از يك سال شير خودشان را مي دهند، با اين كه 98% مادران مي توانند شير خودشان را تا دو سال بدهند.
زنان غربي شير خودشان را به كودك مي دهند.
-در طي ده سال تعداد مادراني كه شخصا كودك خود را از پستان شير مي دهند در سه كشور سوئد، نروژ و فنلاند از كمتر از 30 درصد به بيش از 90 درصد افزايش يافته است، در آمريكا، استراليا، انگلستان، فرانسه، ژاپن و … نيز كم و بيش چنين وضعيتي وجود دارد، به عبارت ديگر دنياي پيشرفته با سرعت در حال جبران اشتباهات گذشته و ظلم بد فرجامي نا آگاهي ها نسبت به كودكان است.
-يونيسف كه يك سازمان بين المللي است و در زمينه مسائل تغذيه و مراقبت هاي بهداشتي كودكان و بطور كلي مسائل مربوط به زندگي كودكان فعاليت دارد، بر اساس يك بررسي قابل استناد اعلام كرده كه اگر همه كودكان در زمان ما، از شير مادر استفاده كنند، ساليانه از بيش از يك ميليون مرگ كودكان در جهان پيش گيري خواهد شد، اين رقم بيانگر اهميت بي مانند شير مادر در بقاء و رشد كودك است.
شير دادن از پستان جهاد در راه خدا و مايه خوشنودي پروردگار است، لذا بايد شير دادن به عنوان يك ارزش والا مايه سربلندي و افتخار بانوان با اعتقاد باشد.
امام عليه السلام فرمود: «زن در دوران حاملگى و شير دادن، اجر مجاهد در راه خدا را دارد و اگر در اين بين بميرد، اجر شهيد دارد».

تهديدهاى سهمگين براى ضايع كردن نماز

در قرآن مجيد نسبت به بعضى از مردم، علت جهنّمى شدنشان را يا ترك نماز به‏طور كلّى‏[1] دانسته، يا ضايع ساختن نماز شمرده است.[2] كسانى‏كه نماز را سبك مى‏گيرند، هرچندبه‏طور كلّى هم ترك‏نكنند؛ ولى اهتمام به آن و صحيح خواندن آن نمى‏دهند، براى ايشان نيز وعده‏هاى عذاب در قرآن‏[3] و اخبار رسيده است، از آن جمله از شفاعت اهل بيت عليهم السلام بى بهره است و پيغمبر صلى الله عليه و آله او را از امّتش نمى‏شمارد و سوگند مى‏خورد كه بر حوض كوثر بر او وارد نخواهد شد.[4] در نبوى مشهور نسبت به كسانى‏كه نماز را سبك گيرند چنين رسيده است كه: «خداوند چنين كسى رابه پانزده بلا مبتلا مى‏سازد (كه برخى مربوط به زندگى دنيا و بعضى مربوط به قبر و برزخ و پاره‏اى مربوط به قيامت مى‏باشد):بركت را از عمر و روزى‏اش بر مى‏دارد. و سيماى نيكوكاران را از چهره‏اش بر مى‏دارد. و هر كارى كند، پاداش داده نمى‏شود (بهره كافى از كار نيكش نمى‏برد). و بهره‏اى از دعاى خوبان ندارد (دعاى نيكان به مؤمنين شامل حالش نمى‏شود) با ذلّت و گرسنگى و تشنگى مى‏ميرد. وخداوند ملكى در قبر مأمورش مى‏فرمايد تا او را شكنجه دهد. وگورش را بر او تنگ مى‏فرمايد.

و تاريكى در قبرش مى‏باشد. و خداوند ملكى بر او مقرّر مى‏فرمايد كه بر صورتش اورا مى‏كَشد، در حالى‏كه مردمان به او مى‏نگرند.

و در حسابش سختگيرى مى‏شود. و خداوند به نظر لطف به او نمى‏نگرد. و او را پاك نفرموده برايش عذاب سختى است».[5][6]

منبع:صلاة الخاشعين، آیت الله دستغیب

[1]i« قَالُواْ لَمْ نَكُ مِنَ ا لْمُصَلّينَ» مدثر: 43 ..

[2] i« فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُواْ الصَّلَوا ةَ …»E مريم: 59 ..

[3] فَوَيْلٌ لّلْمُصَلّينَ* الَّذِينَ هُمْ عَن صَلاتِهِمْ سَاهُونَ»E ماعون: 4- 5 ..

[4] قال صلى الله عليه و آله: ليس منّى من استخفّ بالصّلوة لا يرد علىّ الحوض لا واللَّه( سفينة البحار: 2/ 43) ..

[5] النّبويّ صلى الله عليه و آله: فيمن تهاون بصلوته ابتلاه اللَّه بخمس عشر خصلة: يرفع اللَّه البركة من عمره ومِن رزقه ويمحو اللَّه تعالى سيماء الصّالحين من وجهه وكلّ عمل يعمله لايؤجر عليه ولا يرتفع دعائه الى السّماء وليس له حظّ فى دعاء الصّالحين ويموت ذليلًا وجائعاً وعطشاناً ويوكّل اللَّه به ملكاً يزعجه فى قبره ويضيّق عليه قبره وتكون الظّلمة فى قبره ويوكّل اللَّه به ملكاً يسحبه على وجهه والخلائق ينظرون اليه ويحاسب حساباً شديداً ولا ينظر اللَّه اليه ولا يزكّيه وله عذاب اليم( سفينة البحار: 2/ 43) ..

[6] در كتاب كم نظير« گناهان كبيره» تأليف مؤلّف شهيد آية اللَّه دستغيب، در گناه ترك نماز، اين روايت مشروحاً بيان شده و همچنين روايات ديگر و مطالب جالبى كه فوق‏العاده دانستن آنها نافع است- روانش شاد ويادش گرامى باد ..

تهديدهاى سهمگين براى ضايع كردن نماز

در قرآن مجيد نسبت به بعضى از مردم، علت جهنّمى شدنشان را يا ترك نماز به‏طور كلّى‏[1] دانسته، يا ضايع ساختن نماز شمرده است.[2] كسانى‏كه نماز را سبك مى‏گيرند، هرچندبه‏طور كلّى هم ترك‏نكنند؛ ولى اهتمام به آن و صحيح خواندن آن نمى‏دهند، براى ايشان نيز وعده‏هاى عذاب در قرآن‏[3] و اخبار رسيده است، از آن جمله از شفاعت اهل بيت عليهم السلام بى بهره است و پيغمبر صلى الله عليه و آله او را از امّتش نمى‏شمارد و سوگند مى‏خورد كه بر حوض كوثر بر او وارد نخواهد شد.[4] در نبوى مشهور نسبت به كسانى‏كه نماز را سبك گيرند چنين رسيده است كه: «خداوند چنين كسى رابه پانزده بلا مبتلا مى‏سازد (كه برخى مربوط به زندگى دنيا و بعضى مربوط به قبر و برزخ و پاره‏اى مربوط به قيامت مى‏باشد):بركت را از عمر و روزى‏اش بر مى‏دارد. و سيماى نيكوكاران را از چهره‏اش بر مى‏دارد. و هر كارى كند، پاداش داده نمى‏شود (بهره كافى از كار نيكش نمى‏برد). و بهره‏اى از دعاى خوبان ندارد (دعاى نيكان به مؤمنين شامل حالش نمى‏شود) با ذلّت و گرسنگى و تشنگى مى‏ميرد. وخداوند ملكى در قبر مأمورش مى‏فرمايد تا او را شكنجه دهد. وگورش را بر او تنگ مى‏فرمايد.

و تاريكى در قبرش مى‏باشد. و خداوند ملكى بر او مقرّر مى‏فرمايد كه بر صورتش اورا مى‏كَشد، در حالى‏كه مردمان به او مى‏نگرند.

و در حسابش سختگيرى مى‏شود. و خداوند به نظر لطف به او نمى‏نگرد. و او را پاك نفرموده برايش عذاب سختى است».[5][6]

منبع:صلاة الخاشعين، آیت الله دستغیب

[1]i« قَالُواْ لَمْ نَكُ مِنَ ا لْمُصَلّينَ» مدثر: 43 ..

[2] i« فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُواْ الصَّلَوا ةَ …»E مريم: 59 ..

[3] فَوَيْلٌ لّلْمُصَلّينَ* الَّذِينَ هُمْ عَن صَلاتِهِمْ سَاهُونَ»E ماعون: 4- 5 ..

[4] قال صلى الله عليه و آله: ليس منّى من استخفّ بالصّلوة لا يرد علىّ الحوض لا واللَّه( سفينة البحار: 2/ 43) ..

[5] النّبويّ صلى الله عليه و آله: فيمن تهاون بصلوته ابتلاه اللَّه بخمس عشر خصلة: يرفع اللَّه البركة من عمره ومِن رزقه ويمحو اللَّه تعالى سيماء الصّالحين من وجهه وكلّ عمل يعمله لايؤجر عليه ولا يرتفع دعائه الى السّماء وليس له حظّ فى دعاء الصّالحين ويموت ذليلًا وجائعاً وعطشاناً ويوكّل اللَّه به ملكاً يزعجه فى قبره ويضيّق عليه قبره وتكون الظّلمة فى قبره ويوكّل اللَّه به ملكاً يسحبه على وجهه والخلائق ينظرون اليه ويحاسب حساباً شديداً ولا ينظر اللَّه اليه ولا يزكّيه وله عذاب اليم( سفينة البحار: 2/ 43) ..

[6] در كتاب كم نظير« گناهان كبيره» تأليف مؤلّف شهيد آية اللَّه دستغيب، در گناه ترك نماز، اين روايت مشروحاً بيان شده و همچنين روايات ديگر و مطالب جالبى كه فوق‏العاده دانستن آنها نافع است- روانش شاد ويادش گرامى باد ..

شك نيست كه وضو داراى دو فايده روشن است: فايده بهداشتى و فايده اخلاقى و معنوى، از نظر بهداشتى شستن صورت و دستها آن هم پنج بار و يا لااقل سه بار در شبانه روز، اثر قابل ملاحظه‏اى در نظافت بدن دارد، مسح كردن بر سرو پشت پاها كه شرط آن رسيدن آب به موها يا پوست تن است، سبب مى‏شود كه اين اعضا را نيز پاكيزه بداريم، و همانطور كه در فلسفه غسل اشاره خواهيم كرد تماس آب با پوست بدن اثر خاصى در تعادل اعصاب سمپاتيك و پا را سمپاتيك دارد.

و از نظر اخلاقى و معنوى چون با قصد قربت و براى خدا انجام مى‏شود اثر تربيتى دارد مخصوصاً چون مفهوم كنائى آن اين است كه از فرق تا قدم در راه اطاعت تو گام برمى‏دارم مؤيد اين فلسفه اخلاقى و معنوى است.

در روايتى از امام على بن موسى الرضا عليه السلام مى‏خوانيم:

«براى اين دستور وضو داده شده و آغاز عبادت با آن است كه بندگان هنگامى كه در پيشگاه خدا مى‏ايستند و با او مناجات مى‏كنند پاك باشند، و دستورات او را بكار بندند، از آلودگيها و نجاستها بركنار شوند، علاوه بر اين، وضو سبب مى‏شود كه آثار خواب و كسالت از انسان برچيده شود و قلب براى قيام در پيشگاه خدا نور و صفا يابد».[1]

از توضيحاتى كه درباره فلسفه غسل خواهيم گفت نيز فلسفه وضو روشنتر مى‏شود.

منبع: يكصد و هشتاد پرسش و پاسخ، آیت الله مکارم

[1] وسائل الشيعة جلد اول صفحه 257.